Szczyt

Na samym szczycie jest najbardziej przyjemnie kiedy świeci słońce.Można tutaj także podziwiać wioskę,jednak nie widać twarzy kage.

Junzo tradycyjnie przyszedł na szczyt góry hokage i usiadł sobie spoglądając beztrosko na wioskę. Wszyscy ludzie w wiosce robili same bezsensowne rzeczy, jedni chodzili po zakupy a nie dochodzili do domu, inni zaś okradali innych po czym zostali złapani. Głupota ludzka nie zna granic, ale cóż poradzić na to. Junzo siedział i rozmyślał nad tym jak ludzie są głupi, zarazem czekając na Eldinora który zapewne zaraz by się tu pojawił. Jedyną rzeczą za którą tęsknił Junzo była jego siostra, widział ją ostatnio w wieku 2 lat... ta sprawa nie dawała mu spokoju.

Eldinro wchodził powoli na szczyt góry hokage,jak zwykle ubrany w białą koszulę bez rękawów,która miał rozpiętą, zaś kołnierz był wysoko postawiony.Eldinor nie chwalił się swoją muskulaturą,po prostu było mu gorąco.Ręce miał schowane w kieszenie czarnych spodni,z rozpiętym jednym guzikiem,zaś na rękach miał ściągacze,gdzie chował wybuchowe notki,ściągacze były na tyle dopasowane,że bez problemów zawsze mógł wyjąć ów notkę,było to oczywiście przygotowanie taktyczne do walki,bo nigdy nie wiadomo co się może wydarzyć.Eldinor popatrzył na niebo,które było czyste,a słońce bardziej niż zwykle dawało popalić.Eldinor podszedł do swojego przyjaciela z którym był tutaj omówiony,to dziwne ale od śmierci staruszka Yami spotykali się częściej,Junzo chociaż sam sobie nie zdawał do końca sprawy,to jednak bardzo mu pomógł w ostatnim czasie,chociaż nadal brakowało mu staruszka Yami,kochał go jak ojca,był on dla młodego Uchihy nie tylko wzorem do naśladowania,ale także jedyną rodziną.Teraz jedyne co mu pozostawało to odnaleźć swojego ojca,nie jakiego Irvina.Eldinor przystanął obok swojego przyjaciela,i oparł się łokciami o barierkę,patrząc na wioskę.
- Czemu nie poprosisz Hokage o pomoc?- Zapytał bez ogródek,byli przyjaciółmi,i nie potrzebowali się witać,ani jakiś wsępów by szczerze poroozmawiać.

-Wiesz w sumie to sam nie wiem, nie chciałbym usłyszeć czegoś w stylu że ona nie żyje czy też nie wiemy gdzie ona jest, to byłby dla mnie wielki cios chyba jednak do t ej pory wolałem czekać aż los podeśle ją do mnie ale to chyba będę czekał do usranej śmierci. Rzekł Junzo nie podnosząc się z ziemi, ucieszył się że przybył Eldinor miał teraz z kim porozmawiać i znał go jak nikt inny. Junzo miał jednak większe plany niż odnalezienie siostry, miał zamiar ją nakłonić aby mu pomogła w..... no właśnie sam nie wiedział w czym. Po dłuższej chwili milczenia Junzo wstał i podszedł do Eldinora i również oparł się o barierkę i spojrzał znowu na wioskę.
- Spojrz na nich oni są żałośni całymi dniami nic nie robią, ja to bym zniszczył spalił albo wysadził tą wioskę i miał świety spokój od tego widoku, poszedłbym gdzieś indziej tylko nie wiem gdzie....

Eldinor spokojnie przyglądał się wiosce.
- To zrozumiałe że boisz się tego co możesz usłyszeć,ale mimo wszystko nie powinieneś żyć w iluzji i zbędnej nadziei.Zresztą...- Eldinor przeczesał ręką swoje włosy co robił dosyć często.- Równie dobrze może się okazać,że ona tam na ciebie czeka,lub została porwana i hokage na twoją prośbę zacznie jej szukać,w ten sposób możesz uratować jej życie.Na dobrą sprawę jest wiele możliwości,nie możesz tracić nadziei.-Eldinor spokojnie przysłuchiwał się słowom jego przyjaciela o wiosce,po czym powiedział z namysłem:
- Ludzie żyją otoczeni przez to, co przyjęli za prawidłowe i prawdziwe. Tak właśnie określają "rzeczywistość".To wszystko jednak może być zwykłą iluzją.Generalnie można założyć, że ludzie żyją w świecie swoich własnych przekonań.- Eldinor na chwilę przerwał,po czym kontynuował.- Oni nic nam nie zrobili,więc i my im nic nie róbmy,bo w innym wypadku uruchomimy łańcuch nienawiści który będzie pochłaniał kolejne ofiary.Ofiary tak naprawdę które są zbędne,ludzie będą walczyć i umierać,nawet nie wiedząc za co walczą i za co przychodzi im umierać.To prawda,że ludzie żyją i marnują swój cenny czas,ale niech to robią,i niech żyją w swojej iluzji, na którą mówią rzeczywistość.Mnie to nie przeszkadza,o ile oni nie zaczną ingerować w nasze sprawy,mój przyjacielu.Zresztą co moglibyśmy teraz zrobić? Takich szaleńców, którzy chcą zabijać bez większego powodu,jest mnóstwo,sam jednego spotkałem za czasów staruszka Yami...- Eldinor przerwał wspomnienie,jego ukochanego staruszka jeszcze bolało,jednak młody Uchiha westchnął,i mówił dalej.- Jego gniew i strach,przysłonił mu oczy nie pozwalając by pokazał swój talent,prawdopodobnie był przynajmniej tak samo silny jak mój sen-sei,mimo to nienawiść jaką w sobie posiadał,sprawiła że mój sen-sei pokonał go jak gdyby był on zwykłym studentem akademii,wiesz o czym mówię?
Eldinor wyprostował się i popatrzył na swojego przyjaciela.
- Oboje chcemy tego samego,chcemy odnaleźć jedyną swoja rodzinę,ty swoją siostrę zaś ja swojego ojca.To wszystko,i nie ma powodu dla którego,mielibyśmy wszczynać wojnę z tą wioską...Mimo to,jeżeli moje słowa do ciebie nie docierają,i przyjdzie czas że będziesz chciał zniszczyć tę wioskę,to chociaż będzie to auto destrukcja,to będę u twego boku,by ci w tym pomóc.

-Wiesz masz racje niby nie mam powodu aby ich zabijać, po za tym że nie pomogli mojemu ojcu który został zaatakowany w wiosce i tutaj został prawdopodobnie zabity. Gdyby nie ta żałosna straż możliwe że miałbym jeszcze ojca, możliwe że nie rozdzielonoby mnie z siostrą. Wszystko mogło się inaczej potoczyć gdyby tylko.... Junzo przerwał swoją wypowiedź aby spojrzeć w niebo, było to dla niego pewnego rodzaju ukojeniem, lecz po chwili kontynuował.
- Mogłoby się zdarzyć najgorsze czegobym nie chciał, mógłbym cię nigdy nie poznać, ale wiem jedno każdy kto miał cokolwiek wspólnego ze śmiercią mojego ojca 17 lat temu będzie żałował, że nie zabił go mój ojciec. Może chodźmy się przejść gdzieś, gdzie nie ma widoku na wioskę bo mnie on doprowadza do szału. Po chwili chłopak odsunął się od barierki i spojrzał za siebię, widok może nie był najpiękniejszy ale napewno mniej denerwujący.

Eldinor uśmiechnął się,oparł się łokciami o barierkę tak ze teraz jego plecy,było zwrócone w stronę wioski.
- Mimo wszystko Hokage ci pomógł jak umiał prawda? Chodzi o to przyjacielu,że nie wszyscy są idealni,ale to nie powód by inni mieli cierpieć za błędy jednostki.
Eldinor zamknął oczy,i wygodniej się oparł,pozwalając by wiatr targał jego włosami.W tym świecie,a zawłaszcza w tych czasach takie beztroskie zachowanie,jest uznawane za głupotę,bo przecież teraz Junzo mógł go z łatwością zabić,ale to właśnie jest to co Eldinor nazywał zaufaniem,bo wiedział że Junzo nie zrobi mu krzywdy,ani nie pozwoli by mu się krzywda stała.Czasami Eldinor miał różne myśli,i bał się że nie jest wart tej przyjaźni,bał się że oszaleje na punkcie siły,i będzie chciał go zabić,by stać się silniejszy. Jednak przyrzekł on sobie,że nie pozwoli by jemu włos z głowy spadł,i jego siostrę też będzie chronić,kim kol wiek ona by nie była.Eldinor wierzył że ona żyję,i prawdopodobnie jest gdzieś w tej wiosce,z skąd takie przypuszczenie? Tego nie umiał wyjaśnić,po prostu tak przeczuwał,to wszystko.

- Tak naprawdę nie jestem pewien czy Hokage mi w ogóle pomógł, ale wiem że na tym świecie są osoby dla których śmierć to najlżejsza z kar które mogę im wymierzyć, więc nie miej mi za złe to co mówię. Pamiętaj również że bez ciebie sobię nie poradzę, tylko ty potrafisz mnię że tak powiem kontrolować, bez ciebie nie wiem czy bym się nie wpieprzył w jakieś tarapaty a najgorzej gdybym niechcący doprowadził do własnej śmierci. Naszej przyjaźni nic nie stanie na drodze to jednak jest pewne, teraz napewno będziemy musieli poćwiczyć pracę zespołową, bo zycie shinobich z konohy nie jest łatwe. Więc zrobimy tak, jak się znajdzie moja siostra zaczniemy się martwić co dalej, ale jestem pewien że nie będzie nam łatwo bo wrogowie którzy przyszli po dar mojego ojca gdzieś się pewnie ukrywają aby w odpowiednim momencie zaatakować mnie albo Shikyo. Po chwili Junzo stanął koło Eldinora i spojrzał się w niebo.

- Śmierć to nie kara,lecz wyzwolenie przyjacielu.Dla tego kiedy już przyjdą,pożałują że się urodzili,i śmiem sądzić,że moje oczy idealnie się do tego nadadzą.Jednak masz racje,wrogów jest dużo,i z pewnością są oni silni,lecz to na nic jeżeli będą walczyć bez przekonania,dla sprawy której nie będą pojmować.I to właśnie różni ich od nas,bo nawet jeżeli pójdziemy na misje której nie będziemy pojmować,to i tak będziemy wiedzieć o co walczymy.Nie chodzi mi tutaj o dobra wioski,czy o wykonanie misji,chodzi mi o to że będziemy walczyć dla siebie,o wzajemne dobro drugiego,dla tego własnie w niedalekiej przyszłości staniemy się niepokonani.Lecz na razie radził bym ci się wstrzymać,bo zamiast naszych wielkich planów,będzie na nas czekać wielka cela.- Eldinor otworzył powoli oczy,i spojrzał na niebo która zaczynało ciemnieć,zaczynało się także ochładzać,co oznaczało że jest już wieczór.Czas spędzony z Junzo nigdy nie należał do zmarnowanych,a tym bardziej nigdy się nie dłużył,wręcz przeciwnie.
- Co powiesz swojej siostrze,kiedy ją odnajdziesz?

- Kara czy też wyzwolenie bynajmniej dla mnie to będzie satysfakcja, wziąść pomstę za własną rodzinę. Jak ją odnajdę to najpierw ją mocno uściskam, a potem będę chciał usłyszeć jak jej się wiodło przez te lata. No i oczywiście poznam cię z nią, bo to jest jedna z 2 najbliższych mi osób. Napewno będziemy niepokonani, ale najlepiej byłoby założyć jakąś organizacje, to by nam wszystko ułatwiło nie uważasz? Junzo przeskoczył na 2 stronę barierki i usiadł na niej patrząc na tą żałosną wioskę w której przyszło mu żyć.
Po chwili Junzo zaczął krzyczeć bardzo mądre słowa, mianowicie: [i"]Jam jest błogosławiony Junzo, zaś wy jesteście moimi sługami. I takimi zostaniecie po kres swojego nędznego życia!"
[/i] To był szczyt jego możliwościi.

Eldinor się roześmiał na okrzyki chłopaka,i przez dłuższa chwilę nie mógł przestać się śmiać.
- Wiesz,ja nie wybiegam tak daleko planami,zresztą nasza zemsta nie musi się wiązać z odejściem z tej wioski,jednak bardzo ci życzę byś ją odnalazł,to piękne wiedzieć że chociaż jej nie znasz to masz ją głęboko w sercu.Być może ona zmieni nieco kierunek twoich myśli,skoro ja tego dokonać nie umiem.Chociaż jak już ci nie jednokrotnie powtarzałem,co by się nie działa stanę za tobą murem,a cała przyjemność zostanie po mej stronie,bo zawsze ją odczuwam gdy mówię o naszej przyjaźnie,bo nasza przyjaźń to nie tylko puste słowa.- Eldinor ponownie zamknął oczy,i przechylił głowę do tyłu,co jeszcze bardziej potargało mu włosy,jednak nie dbale przeczesał ją ręką,tak jak zawsze to robił, nigdy ich nie czesał grzebieniem,bo i po co? Mając takie włosy,nie można ich uczesać,zresztą jego nie obchodziło jak wyglądał.
- Wiesz,mam nie odparte uczucie,że jeszcze dzisiaj stanie się coś wspaniałego.Po prostu czuję to w powietrzu,to dziwne prawda?- Eldinor nie chciał powiedzieć,że ma przeczucie że jeszcze dzisiaj odnajdzie swoją siostrę,bo nie chciał mu dawać złudnej nadziej,bo przecież to tylko takie przeczucie jest.

- Twoje przeczucie jest dość dziwne ale trafne, uważam że jeszcze dziś wydarzy się coś co przekreśli wszystko co się działo do tej pory, tylko nie mam pojęcia czy to będzie pozytywnym wydarzeniem czy też tragedią którą będziemy przeżywać do końca życia. Wiesz niby wybiegam daleko w przyszłość, ale to wszystko może zdarzyć się jutro albo pojutrze a my nie jesteśmy na to gotowi więc lepiej wziąść się do roboty, mojego toku myślenia nie da się zmienić i nikt tego nie zrobi prawdopodobnie. Jestem niepowtarzalnym świrem to jest najpiękniejsze.
Rzekł Junzo po czym oparł się na barierce i popatrzył w dół, ewidentnie wysoko byli nad ziemią ale się nie bali wiedzieli że jeden nie pozwoli drugiemu spaść co było piękne.

- Wiem,mimo to nie przejmuje się,przez całe życie trenowałem.Może nie znam zbyt wielu technik,ale to co umiem zapewne wystarczy,a jeżeli nie to umrę za to za co umrzeć chciałem a to dobra śmierć.- Eldinor spojrzał się na swojego przyjaciela,uśmiechnął się i powiedział:
- Jeżeli umrę..To zrób mi przysługę i pochowaj mnie twarzą do dołu,by mnie cały świat mógł pocałować w dupę.- Powiedział,po czym znów popatrzył na niebo,poważnie zaczynało się ściemniać,a młodemu Uchiha zaczynało być coraz bardziej ciepło,to dziwne że jak się ochładzało,jemu stawało się jeszcze bardziej ciepło.Nie mówił jednak już nic o odejściu z wioski,bo ta rozmowa sprowadzała się do jednego,po prostu Junzo był człowiekiem mniej cierpliwym,a raczej bardziej nadgorliwym niż on.I przez co nie raz by wpadli nie lada kłopoty,ale zawsze jakoś udawało im się z nich wyjść cało,teraz to jednak nie jest zabawa w chowanego,lecz planowanie zemsty.Na dłuższą metę,zaczynało to trochę dołować,jeżeli ktoś bardzo silny chcę przyjść i go zabić,to niech to zrobi tu i teraz,i najlepiej szybko i bezboleśnie,bo winnym wypadku on pójdzie do niego,i skopie mu tyłek w ten sposóbże nie będzie wiedział jak ma się wysrać.

Junzo się roześmiał słysząc o tym jak ma go pochować i nie mógł przestać, ewidentnie Eldinor go tym rozwalił.
-Zgoda pochowam cię tak aby wszyscy cię cmokali w dupę. Rzekł po czym podszedł do schodów chyba wybierał się do kage po informacje o swojej siostrze, jednak nie wiedział czy naprawdę tego chce. To była wielka niewiadoma co się mogło tam dziać nie wiedział czy ona żyje. Wiedział jedno że bez niej jego życie jest bezwartościowe i bezsensowne, po chwili odwrócił się do Eldinora i rzekł.
- Idziesz ze mną do Hokage zapytać się o moją siostrę?

Eldinor popatrzył się na swego przyjaciela,coś mu mówiło że jednak nie powinni z stąd iść,a wręcz przeciwnie.Miał przeczucie że powinni tutaj zostać.
- Poczekajmy jeszcze trochę, przynajmniej tak z pół godzinki,co ty na to?
Na co mili czekać? Tego to on sam nie wiedział,po prostu czuł że powinni tutaj być i tyle! Mówią że jak shinobi coś przeczuwa to zawsze jest to dobrą oznaką,a jeżeli ma wątpliwości,oznacza to że coś się złego dzieje.No więc można się teraz przekonać czy to jest prawda czy też nie.Eldinor westchnął czekając na decyzje jego przyjaciela,która nie należał do cierpliwych ludzi,on po prostu taki był że wolał mieć wszystko na już,ale każdy taki jest,po prostu inni w mniejszym stopniu zaś drudzy w większym.

- W sumie możemy poczekać i tak mi się nigdzie nie spieszy Shikyo pewnie nawet tam nie ma. Może powiedziałbyś mi coś o sobie czego nie wiem? Junzo n ie wszystko wiedział o Eldinorze więc chciał się jeszcze dopytać o niektóre rzeczy, chodź liczył że sam mu powie. Ale nadal nie dawała mu spokoju sprawa siostry, a co jak jej sie coś stało nie wiedział co teraz robić. Siedzi sobie i rozmawia z kolegą zamiast jej szukać, to było nie najlepszym rozwiązaniem a wręcz najgłupszym, ale jednak tym charakteryzował się Junzo nie robił nic mądrego same głupie rzeczy...

- Nie wiem czego mógłbyś o mnie nie wiedzieć,jednak jeżeli masz coś konkretnego na myśli,to mów śmiało.Dobrze wiesz że ja nic przed tobą nie ukrywam.
Eldinor wpatrywał się w niebo,lubił najbardziej taką porę dnia,panowała absolutna cisza,było chłodno a światła było wystarczająco by oświetlić ich twarze.W takie dni,odchodziły wszelkie zmartwienie i kłopoty,Eldinor pobrał wiele nauk od swojego sen-sei jedną z nich było "Zamiast an zapas się martwić,naucz się na zapas cieszyć" W tedy tego chłopak nie pojął,teraz rozumiał wielkość sen,i znaczenie tych słów.Na zamartwianie się ludzie mają mnóstwo czasu,lecz im więcej się martwią tym mniej czasu mają by zacząć się cieszyć.Dla tego Eldinor lubił wykorzystywać każdą chwilę spokoju,by się nią nacieszyć,bo nie wiedział co może się za chwilę wydarzyć.

- Tak naprawdę nie mam nic konkretnego na myśli, nie wiem o co mógłbym cię zapytać bo już większość wiem. Nie wiem tylko kim był lub jest twój Ojciec, i po co my tu siedzimy tego też nie wiem, moglibyśmy się przejść po wiosce czy coś. Junzo szybko przestał się zamartwiać miał takie huśtawki nastroju czasami, kiedy tylko nie miał ochoty kogoś zabić. Zabijanie to była jego pasja, więc nie miał zamiaru się zastanawiać dlaczego to robi i dlaczego sprawia mu to taką satysfakcje. Nie zwracał również nigdy uwagi na pogode, lecz przejmował się wszelakimi zwierzętami bo miał z nimi świetny kontakt i mógł wiele się od nich dowiedzieć, Junzo miał tak naprawdę więcej wspólnego ze zwierzętami niż ludźmi co go czasami denerwowało.

- Mój ojciec? Hm...Z tego co pamiętam,to am na imię Irvin i odszedł w dniu moich narodzin,tyle wiem,i sam nie wiem co my tutaj robimy,po prostu siedzimy i czekamy,lecz nie pytaj mnie na co.- Eldinor'a zaskoczyło to pytanie o jego ojca,ale powiedział mu całą prawdę,jego sen-sei nigdy nic o nim nie mówił,zaś sam chłopak także nigdy specjalnie nie dociekał się tego kim byli jego rodzice,wiedział że ojciec odszedł,a matka umarła przy porodzie,więcej wiedzieć nie musiał.Pytanie tylko brzmiało czy jego ojciec także jest z klanu Uchiha? Jeżeli tak,to Eldinor nie musi się martwić o to,czy go odnajdzie bo sam po niego przyjdzie.No może po jego oczy niż po niego,ale to mała różnica,zaś inna jest kwestia jeżeli nie jest z klanu Uchiha.Chłopak pamiętał że sen-sei kiedyś mu mówił,że bardzo się obawiał że z powodu mieszaniny krwi nie będzie Uchihą,ale podobnież jest pod każdym względem.Tak czy siak,jeżeli jego ojciec nie był z klanu Uchiha,to Eldinor nie wie jak go odnajdzie,ale jakoś będzie musiał to zrobić.

Shikyo po powrocie do wioski postanowiła od razu wejść na szczyt góry Hokage, pewnie tylko po to żeby wypatrzeć z najwyższego punktu w wiosce jakieś ruiny które będzie notorycznie odwiedzać. Miała też nikłą nadzieję, że wypatrzy stąd brata. W końcu taki rudy łeb da się z góry wypatrzyć, no chyba że się ogolił na łyso w co wątpiła... choć prawie w ogóle go nie znała. Nie rozumiała także tego uczucia, przywiązania do Junzo. Czy to właśnie można nazwać rodziną? Przecież wcale go nie znała, nie miała pojęcia jaki jest! Ostatni raz widzieli się 14 lat temu, tyle się przecież mogło zadziać! Może jej nienawidzi? Może nie chce jej znać? Może kocha tą wioskę i mimo wszystko stanie się jej przeciwnikiem? I jak ona to przeżyje? Dziewczyna skrzywiła się pogrążając się w coraz to gorszych jak dla niej myślach. Będzie doprawdy zawiedziona, jeśli spełni się jej najczarniejszy plan i będzie musiała stanąć po przeciwnej stronie niż Junzo, jej jedyna prawdziwa rodzina. Cóż, wszystko powinno się wyjaśnić jak go w końcu spotka. Miała zamiar poprosić Hokagę o odnalezienie go, ale stwierdziła że będzie bardziej usatysfakcjonowana kiedy sama to zrobi. Shikyo westchnęła ciężko, wchodząc już na sam szczyt. Jej wzrok od razu zatrzymał się na chłopaku, o rudych włosach, podobnym do niej. Czy to na prawdę może być jej brat? Jest tylko jeden sposób by się o tym przekonać.
J-Junzo...to Ty? zapytała, próbując włożyć w to chociaż cień pewności siebie ale coś to jej nie wyszło.

Hę? Junzo usłyszał kogoś od strony schodów momentalnie się odwrócił zobaczył rudą dziewczynę, kolor włosów miała taki sam jak on ale to nie mogło jeszcze o niczym świadczyć, więc podszedł do dziewczyny i pocałował ją w rękę. -Witaj, nazywam się Junzo Douhito miło mi cię poznać. Wiedział że skądś znał tę dziewczynę tylko nie był pewien skąd, ta sprawa trochę go zdziwiła, ale przynajmniej dziewczyna była ładna to był jeden + tej całej sytuacji. Często wychodził z założenia że na świecie nie ma brzydkich dziewczyn, po prostu zabrakło wódki ale nie w tym przypadku ona była piękna. Junzo nie mógł oderwać od niej wzroku, ale po chwili się opamiętał i zaproponował aby podeszła z nim do barierki.

Eldinor patrzył na całą sytuację z niekłamaną,satysfakcją i rozbawieniem. Rozbawiło go zachowanie jego przyjaciela,zachowywał się tak jak gdyby nie wiedział kim ta dziewczyna jest.No bo wystarczyło na nich spojrzeć,o ni byli niemal jak dwie krople wody! Mówili,i zachowywali się prawie identycznie.Eldinor przyglądał się poczynaniom ich obojga,zastanawiając się które pierwsze się domyśli,no bo chyba było by nie zbyt kulturalne podejść i ich sobie przestawić jako rodzeństwo.Jednak to nie było wszystko..Ona była piękna,ale nie chodziło o jej wygląd,tylko to coś w oczach...Coś bardzo niespotykanego,z jednej strony wyglądała jak kwiat, najpiękniejszy na świecie przy którym nawet róża traci swój blask,z drugiej zaś jak ktoś kto idealnie sam o siebie umie się zatroszczyć,od razu widać było że z pewnością dużo w życiu przeżyła.Eldinor,kiedy zauważył że patrzy się na nich,bez przerwy,odwrócił się i oparł łokciami, przyglądając się teraz wiosce,która już spała,bądź co bądź było późno w nocy.Na razie nie zamierzał im przeszkadzać.Eldinor wiedział że powinien sobie pójść,ale tego pewnie by Junzo mu nie wybaczył,wiec postanowił że po prostu uda że go tutaj nie ma,i cierpliwie czekał na rozwój wypadków.

Dziewczynę po prostu zatkało. Stała jak wryta, z wybałuszonymi oczami i nie wiedziała co zrobić. Kompletnie nie wiedziała jak powinna zachować się w tej sytuacji. Żaden chłopak ani ktokolwiek inny nigdy nie był dla niej taki... miły i przyjaźnie nastawiony. Shikyo momentalnie oblała się rumieńcem i zaczęła się jąkać, co u niej było naprawdę niespotykane. Nie widząc jak na razie innego wyjścia z sytuacji, podeszła z chłopakiem do barierki. Była już w 100% pewna, że to jej brat... Tylko... Czyżby on jej nie rozpoznał? Może o niej zapomniał, w ogóle go nie obchodziła? Dziewczyna poczuła się trochę beznadziejnie. Tak bardzo chciała go spotkać a on, miał ją po prostu gdzieś? Widać było, że jej dotychczasowy humor znacznie się pogorszył.
Ja jestem Shikyo...Douhito. Junzo, czy Ty mnie naprawdę nie pamiętasz? Bo... zaczęła mówić dość cicho, wlepiając wzrok w ziemię i kolebiąc się w przód i w tył. Postanowiła tego nie kończyć, jeszcze by coś głupiego powiedziała, znając ją.

.... Junzo po prostu zatkało, nie miał pojęcia że ona możebyć jego siostrą przecież według niego nie byli do siebie nawet trochę podobni. Nie wiedział w ogóle co zrobić, co powiedzieć po prostu go zawiesiło na chwilę, ale po chwili go coś tchnęło. Najpierw objął Shikyo i przytulił ją do siebie, stęsknił się strasznie za nią. Po chwili obejmując siostrę postanowił przedstawić ją swojemu znajomemu.
- Shikyo miło mi cię widzieć, więc zacznijmy od tego że chciałbym ci przedstawić mojego jedynego przyjacielu Eldinora Uchihę, a później mi opowiesz co się z tobą działo przez te wszystkie lata. Eldinor poznaj moją siostrę... Junzo zaniemówił i się trochę odsunął aby dać im trochę porozmawiać, w tej chwili poczuł że zejdzie na 2 plan aby mogli sobie swobodnie pogadać. Nie liczył na nic specjalnego ale jednak chciał aby się poznali.

Eldinor był zamyślony i nie reagował na otoczenie, wspominał staruszka Yami co robił dosyć często,zwłaszcza tak jak teraz widział szybujące na niebie orły.Tak naprawdę nie rozmyślał o niczym konkretnym,po prostu sobie wspomniał,kiedy nagle do jego uszu wpadło że Junzo wypowiada na głos jego imię, odwrócił się gwałtownie w jego kierunku,kompletnie zapominając o dziewczynie.Uśmiechnął się do niej słabo,bo nie wiedzieć czemu,tylko tyle mógł z siebie wykrzesać..Ona,po prostu go onieśmielała,nawet w tej ciemności jaka nastała,jej oczy tak pięknie się odbijały,przypominało mu to morze o zachodzie słońca.Tak to było idealne porównanie,pamiętał że kiedyś jego oczu, porównano do czarnego oceanu.
- Cieszę się że w końcu się odnaleźliście. Pewnie chcecie pogadać,więc nie będę wam przeszkadzał.- Powiedział nie odrywając od niej spojrzenia.No dalej! Rusz się! Eldinor nie mógł się oderwać z miejsca,ale w końcu to zrobił,uśmiechnął się do przyjaciela i skierował się ku schodom które prowadziły w dół.